გამოხმაურებათა რაოდენობა: 112

[Tea Macharashvili]

პირველი "შემოსავალი" პირველ კურსზე ჩემი სტიპენდია იყო. აღებული თანხა 5,50 ლარს შეადგენდა...

[Givi Giorgadze]

თუ არ ჩავთვლით დაბადების დღეებზე, ღრმა ბავშვობაში მამაჩემის ძმაკაცების მიერ ნაჩუქარ ფულებს, I ფული ჩემი I ხელფასი იყო რომელიც 17 წლისამ ავიღე და შეადგენდა 86 ლარს

[Teako]

მაგარი თემაა
ჩემი პირველი ფული სტიპენდია იყო 300 ლარი, მე-2 კურსზე ვიყავი და ძალიან მაგარი გრძნობა მქონდა საკუთარი, დამსახურებული ფული რომ ავიღე.

[Teako]

ჩემდა სამწუხაროდ ვაშინგტონის უნივერსიტეტში არა, ჯავახიშვილში.
მთლიანი სემესტრის სტიპენდია ავიღე ერთად და ამიტომ...

[Teako]

ეგრე ნამდვილად არ გვანებივრებენ, რომ თვეში 300 ლარი ავიღოთ.
აი ეხლა კი უკვე ეგეც მოგვიხსნეს, არც ეგ არ გჭირდებათოო...

[Nato Darchiashvili]

აუუუ, ჩემი პირველი ფული არ მახსოვს, სულ ვშოულობდი ხან საიდან ხან სააიდან (მაგ: 10კუპონი ერთ ხუთიანში)) ფული ვის არ უყვარს, მაგრამ მე, მგონი განსაკუთრებით. მერე სტიპენდია იყო, მერე სოციოლოგიური კვლევები და ინტერვიუერობა,მერე რაგაც გამარჯვებები და ჰონორარები, მერე პირველი სამსახური და სასაცილო $50:) პლიუს, სტატიებიდან ჰონორარი... ეხლა ჯერჯერობით სტაბილურად ერთ სამსახურზე შევჩერდი და მომავალში ვნახოთ..მოკლედ, დიდი ისტორია გაიწერა ჩემი ჯაფობისა

[Soso Zarandia]

პეკინში, სტუდენტობის პერიოდში ტელევიზიამ მიგვიწვია ევროპელი სტუდენტები ინტელექტუალურ ტელე-თამაშში მონაწილეობის მისაღებად. მაშინ მოვიგე 1300 იოანი (ეს დაახლოებით 145$ იყო)

[Rusiko Andguladze]

მაგარი თემაა.
პირველი ფული მაშინ გავაკეთე, როცა მე და ჩემმა ძმამ და დეიდაშვილებმა სოფელში სპექტაკლი დავდგით და ყოველ საღამოს წარმოდგენას ვმართავდით, გაყიდული ბილეთების ფულით კინოში და დისკოტეკაზე დავდიოდით,ან საღეჭ რეზინებს ვყიდულობდით (დონალდოს ან პედროს)) . მაშინ მეორე თუ მესამე კლასში ვიყავი და მთავარ როლს ვთამაშობდი. მაგარი გრძნობა იყო წარმოდგენის შემდეგ შემოსავლის დათვლა, ხარჯების დაფარვა (ბილეთების, აფიშების და რეკვიზიტების შეძენა და ასე შემდეგ) და მოგების თანაბრად გაყოფა. შემდეგ იყო ასევე სოფელში ბებიისთვის ჭანჭურის კრეფაში დახმარება, თითო ვედროში 1 მანეთს გვაძლევდა, მაგრამ ეს შრომა ისეთი აუტანელი აღმოჩნდა, რომ მალევე შეგვძულდა და ისევ სპექტაკლებს დავუბრუნდით, უფრო იოლი და სასიამოვნო შრომა იყო. (ჭანჭურს დღესაც ვერ ვიტანთ ვერცერთი).
ცოტა მოგვიანებით კი პირველ კუსზე პირველი მოსწავლე იყო ინგლისურ ენაში ვამეცადინებდი და აღებული ფულით ორკასეტიანი მაგნიტოფონი ვიყიდე (მაშინ მაგარ ხოდში იყო), შემდეგ დიდი მასალა ვთარგმნე ინგლისურიდან და ტელევიზორი და ვიდეო ვიყიდე, თან ისე რომ სახლში არ იცოდნენ და სიურპრიზი გავუკეთე ოჯახს, მაგარი გრძნობა იყო საკუთარი ფულით ნაყიდი ტელევიზორი და ვიდეო, ტაქსით რომ მოვიტანე სახლში. თანაც ამ პროექტის თარგმნის შემდეგ ისე მოეწონათ ჩემი ნაშრომი სამსახურშიც მიმიღეს და მესამე კურსიდან უკვე სტაბილური სამსახური მქონდა იმ დროისთვის საკმაოდ სოლიდური ხელფასით, რითაც დაქალები მთლიანად ჩემი ხარჯით იმ ზაფხულს ზღვაზე დავასვენე 10 დღით, თანაც ისევ სიურპრიზი გავუკეთე, სასტუმროც დავჯავშნე, მატარებლის ბილეთებიც ავიღე და სახლში მივადექი, ხვალ ყველანი ზღვაზე მივდივართ მეთქი. არც მე დამავიწყდება ეს სასიამოვნო შეგრძნება და მათაც საკმაოდ თბილად აგონდებათ ის დასვენება.
ეჰ, კაი იყო ბავშვობა........

[David Goqadze]

პირველი საკუთარი შემოსავალი 40 000 მანეთი იყო, მეორე თუ მესამე კურსზე - ერთმა "დიდმა" არქიტექტორმა თავი ვერ მოაბა და საცდელად მომცა!
წარმოდგენა არ მქონდა რამდენს გადამიხდიდა, ამდენი ფული რომ დავინახე არც შევიმჩნიე - ვითომ ყოველდღე ვიღებდი ! სახლში აღტაცებული მივედი და პატარა ძმისშვილს რაღაც სათამაშოც ავუტანე. :=
მთელი არქიტექტურული ხელსაწყოები შევიძინე, ყველანაირი საღებავები და ა.შ.
კურსელებმაც ვიქეიფეთ კარგად - პირველი ქეიფი იყო კურსის.
სამწუხაროდ ძალიან სწრაფად დამეხარჯა!

[Archil Kukuladze]

გამახალისა მოგონებებმა,

პირველად მაშინ იყო (ჯერ კიდევ კომუნისტების დროს), პიონერთა ბანაკში ქისა ვიპოვეთ მე და ჩემმა მეზობელმა, გამდიდრება მოგვინდა და სახლისკენ გზაზე რაც ბოთლები იყო, ყველა მოვხვეტეთ და ჩავაბარეთ. სახლში რომ ვთქვით, მეზობლის დედამ, სხვისი ქისა როგორ აიღეთო, წავიდა და ის ტუტუცი გოგო მონახა, რომელსაც ეს ქისა დაკარგული ჰქონდა და ჩვენ ნაშოვნ ფულთან ერთად მას გადასცა. იმის სემდეგ მწარედ დამამახსოვრდა, რომ სხვის ქონებას არ უნდა შეეხო. ეხლა ტკბილად ვიგონებ იმ შემთხვევას, მაგრამ მაინც ნაწყენი ვარ, ჩვენი ნაჯაფი სხვას რომ დარჩა.

სკოლის დამამთავრებელ კლასებშის დროს კოოპერატივობანა იყო შემოსული, რაც მე მაშინ ბიჟუტერია მაქვს გაკეთებული... კარგად გადიოდა, ჩრდილო კავკასიაში მიდიოდა ექსპორტზე, აქაც ტურისტები ბევრს ყიდულობდნენ. ასე რომ მოსამზადებელი ფული მაგითი შეგროვდა. რამდენი იყო ნამდვილად არ მახსოვს. ფულს ნამდვილად არა აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა, მთავარი პროცესია... იმის შემდეგ სულ მიკვირს, რა მოსწონთ გოგონებს ამ სამკაულებში....

ამ პერიოდის შემდეგ ბევრი დრო გავიდა და ბევრი რამეც გამიკეთებია...

[Nino Absandze]

ოოო,მაგარი თემააა.

პირველი ფული- ნაშოვნი და არა ნაჩუქარი იყო ინდ.მეწარმეობის შედეგი.

ერთ მშვენიერ დღეს გამოვიტანე სახლიდან რაღაც რაღაცეები და გაყიდვა დავიწყე. ასე 5 კლასში ვიყავი ალბათ.

უბანში კონცერტების და მოდების ჩვენებითაც მაქვს ფული ნაშოვნი.

და, რაც ყველაზე სასაცილოა . . . . მახსოვს კორპუსის ეზოში მწვანილი დავთესე რათა მერე გამეყიდა.


მერე უკვე ESM ის დროს მუშაობა დავიწყე და პირველი ხელფასი 150 USD მქონდა. კურსი 2.12 იყო ეჰ რა დროიყო

[Nodar Davituri /Rocko/]

16 წლის ვიყავი პირველი შეკვეთა რომ მივიღე საიტზე და 100 ლარი ვიშოვე
კაი დრო იყო

რედაქტორი Nodar Davituri /Rocko/, 23 September, 2007 - 16:19.

[Nina Siprashvili]

პირველ კურსზე ვიყავი კერძო ზაკაზით პროექტი რომ გავაკეთე და 300უსდ რომ ავიღე,აი მაშინდელ ბედნიერებას მასშემდეგ ვეღარ განვიცდი ალბათ პირველი იყო და იმიტომ)
უბანში კონცერტებით და მწვანილების გაყიდვით მეც მიშოვია ფული

[Zviad Tsagareishvili]

მემწვანილეებს სალამი სხვათაშორის საკმაოდ სარფიანი ბიზნესია მწვანილის ბიზნესი ოღონდ რუსეთში თუ მოახერხებ გატანას

[Nino Absandze]

აბა აბააააააა

[The Architect]

ეს პირველი არ იყო, მაგრამ იმ პერიოდს ეკუთვნის
მე და ჩემმა ძმამ ვიპოვეთ დიიდი/უშველებელი მოტორი, უფრო სწორად გული, რომელიც ვერ დაშალეს ... სპილენძის გამო რა ...
ვერ დაშალა ვიღაცამ მიტომ, რომ მთელი გული იყო ერთIანი სპილენძის ბლოკებიდან აგებული, რომლებიც შემოწყობილი იყო ფოლადის ლილვს... თან ძალიან მჭიდროს, სამართებელს ვერ ჩაუცურებდი ... მაგრაი მაწვალევი იყო, მაგრამ ვერაფერი უყცვეს როგორც ჩანს
...იმ სიმძიმე იყო, რომ ორმა უფროსკლასელმა ძლივს მივაგორეთ სახლამდე ...
მოკლედ ორი დღე ვეჩალიჩე, მაინც მოვახერხე დაშლა, ჩავაბარეთ ის სპილენძი [40 კილომდე სპილენძი მოშორდა], აღებული ფულის ნახევრით კომპიუტერი ვიყიდეთ [დენდი ყო მაშინ ახალი სიტყვა ] დანარჩენით კი ... , მგონი 94 თუ 95 წელი იყო ... მთელი უბანი ჩვენთან ერთობოდა იმ კომპიუტერზე მაგარი გასწორებულში ვიყავით

[Sophie Amiranashvili]

ეს თემა, რატომღაც, მხოლოდ ეხლა გადავიკითხე და ბევრ საინტერესო ისტორიასაც წავაწყდი

დაახლოებით 13-14 წლის ვიყავი, მაშინ "ნამცხვრების კოოპერატივი" ძალიან "ხოდში" იყო. რა თქმა უნდა, არც ჩემი უბანი ყოფილა გამონაკლისი. მეზობლად, დედაჩემის მეგობარს ჰქონდა ასეთი ობიექტი გახსნილი და ხშირად ნამცხვრის "ავტორებს" კრემის ხარშვაშიც და ტორტების გაფორმებაშიც ვეხმარებოდი :: ამაში ყოველ შაბათს თანხასაც ვიღებდი - იმ დროს, ჯიბის ფულად საკმარისს
მერე იყო მოსწავლეები. მერე იყო GIFT-ის ფესტივალი, სადაც თარჯიმნად ვმუშაობდი - ეს იყო უდიდესი სიამოვნება, მთელი მსოფლიოს ხელოვანი ხალხის გარემოცვაში ყოფნა - თეატრები, კონცერტები, დისკოთეკები, რესტორნები... დღეში 5 ლარს მიხდიდნენ და ეს სიამოვნება 2 კვირას გრძელდებოდა.
ყოველივე ამის შემდეგ კი იყო ჩემი პირველი სამსახური - 20 წლის ასაკში - რომელსაც შრომის ბირჟაზე საკუთარი ინიციატივით წასულმა მივაგენი - და პირველი ხელფასი - 80 $. აქედან ნახევარი იმ შრომის ბირჟას ვუწილადე ::
კარგი იყო მართლაც ბავშვობა